احمد نجفی توانا در گفت‌وگو با خبرنگار قضایی خبرگزاری فارس در پاسخ به این سوال که نظر شما درخصوص قوانین مربوط به مجازات اسیدپاشی و اینکه بازدارنده نیست آیا با توجه به رعب و وحشت پاشیدن اسید در جامعه اولاً اسید می تواند به عنوان یک سلاح سرد قلمداد شود؟ دوماً اسید پاش ها می توانند به عنوان محارب شناخته شوند تا با محاکمه این افراد و صدور حکم اعدام درس عبرتی برای سایر افرادی که قصد دارند این کار را کنند بشود گفت: اصولاً ارتکاب جرم در یک جامعه ناشی از فقدان مجازات یا کم بودن مجازات به تنهایی نیست شاید در جرائم خلافی مانند راهنمایی و رانندگی مجازات ها مناسب نباشد و جرائم و تخلفات راهنمایی و رانندگی بیشتر اتفاق بیوفتد اما واقعیت این است که در جرائم مهم به ویژه جرائم جسمی که اعصاب و روان و انگیزه های روحی و معنوی در جریان است معمولاً باید از لحاظ آسیب شناسی موارد دیگری را در آن جست‌وجو کرد.
این حقوقدان با بیان اینکه در بحث اسیدپاشی به عنوان یکی از جرائم علیه تمامیت جسمی جامعه همیشه یک حساسیت ویژه ای وجود داشته و دارد افزود: اما متأسفانه در سال های اخیر به جای آسیب شناسی جرائم یعنی اتخاذ تدابیر مبتنی بر مطالعات میدانی ما غالباً حواس خود را معطوف تشدید واکنش ها یا تغییر واکنش ها یعنی تعیین مجازات کرده ایم.
این وکیل پایه یک دادگستری در ادامه اظهارداشت: نمی توان گفت مجازات تأثیری ندارد اما تجربه تاریخی قانون گذاری در کشور ما نشان داده است که حتی برای جرائمی مانند مواد مخدر، قتل و محاربه که مجازات اعدام در نظر گرفته ایم نه تنها این جرائم کم نشده بلکه متأسفانه در سال های اخیر از جمله جرائم مطرح که در ردیف اول یا دوم جرائم ارتکابی در کشور در کنار جرائم مالی قرار دارد.
وی افزود: بحث اسیدپاشی از لحاظ روانشناسی و جرم شناسی یک بحث حائز ابعاد خاص است؛ اشخاصی که دست به اسیدپاشی می زنند معمولاً بزهکار حرفه ای و به عادت نیستند، انگیزه های ارتکاب جرم اسیدپاشی عمدتاً یا عاطفی است یا عقیدتی و از لحاظ آماری ارتکاب اسید پاشی براساس انگیزه ها و توجیهات روحی و روانی خیلی بیشتر از سایر انگیزه ها است.
نجفی توانا بیان داشت: معمولاً اسیدپاشان در سنین جوانی هستند و عمدتاً شکست خوردگان در عشق و احساسات جوانی هستند و معمولاً کسانی هستند که جواب رد شنیده اند و شاهد بی وفایی دلدار خود بوده اند یا بعضاً فکر کردند که مورد خیانت واقع شده اند برای اینکه شخص را از حیات ظبیعی و داشتن زیبایی برای ادامه زندگی با شخص دیگر محروم کنند با این کار او را از زیبایی ظاهر محروم می کند.
این وکیل پایه یک دادگستری در ادامه اظهار داشت: مطالعاتی که بر روی این اسید پاشان در مراجع قضایی انجام شده مصحح این ادعاست که این افراد معمولاً در اختلافات داخلی و بیشتر با همسران خود مرتکب این عمل می شوند. اسیدپاش ها معمولاً از میان مردان هستند و کمتر دیده شده که زنان دست به اسید پاشی بزنند. متأسفانه جرائم این چنینی که نشانه عداوت، کینه، انتقام جویی و اصطلاحاً ارضاء روحی و روانی به نوعی خالی کردن دق و دلی ها و یک هدف دراز مدت محرومیت ابدی را برای قربانی در نظر دارد توسط اشخاص انجام می شود که تحت تاثیر همین اخبار رسانه ای قرار می گیرند و آن را به عنوان یک اقدام اثرگذار که نشانه کینه شخص و با هدف محروم کردن شخص از اجتماع انجام می شود اتفاق می افتد.
وی افزود: از لحاظ مجازات سیستم قضایی شیوه روشنی دارد از لحاظ قانون گذاری معمولاً اسید می تواند یک اسلحه یا یک وسیله تلقی شود اگر که اسیدپاشی منجر به مرگ شود قصاص نفس است، اگر اسیدپاشی موجب جراحت شود اگر بتوان قصاص کرد که قصاص می شود. مثلاً اگر بینایی شخص از بین برود می توان بینایی ضارب یا مجرم را از بین برد اما جراحات سطحی معمولاً با دیه و مجازات حبس مورد واکنش قرار می گیرد.
نجفی توانا با بیان اینکه مطلب مورد توجه این است که در بحث مربوط به واکنش های قضایی دیده شده است که از حدود 20 سال قبل با استفاده از عبارت مماثلت عرفی نظر داشتند که میتوان عیناً کاری را که انجام شده با استفاده از پزشکی قانونی از نظر طول، عرض و عمق آن عمل را بر روی ضارب انجام داد، اظهارداشت: این شیوه مورد اقبال نظام قضایی قرار نگرفت بنابراین اسیدپاشی هایی که به کوری چشم و از دست دادن بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه یا چشایی ضرری وارد نمی کند معمولاً با پرداخت دیه، هزینه های درمان و نهایتاً حبس به مدت یک تا سه سال ماجرا به اتمام می رسد.
این وکیل پایه یک دادگستری افزود: تصور من این است که با تشدید مجازات اثر چندانی در پیشگیری از اسیدپاشی نخواهد داشت کما اینکه مجازات اعدام برای مواد مخدر نتوانست و مجبور شدیم تعدیلش کنیم چرا که مجازات اعدام در کشورهای دیگر نیز هستند. آن زمان که شخص تحت تأثیر و غلبه احساسات و نظام عصبی قرار می گیرد معمولاً به نتیجه کار فکر نمی کند به ویژه اینکه شخص تسلیم عواطف شخصی می شود.
وی با ارائه راهکاری به قوه قضاییه و نظام حاکمیتی بیان داشت: به جای افزایش مجازات ها سعی در آسیب شناسی این اقدامات کنند زیرا در این صورت بهتر می توان به عوامل ایجاد کننده این بزه پی برد و سپس پیشنهاد کنشی و پیشگیرانه انجام داد.
وی با تأکید بر لزوم آموزش خانواده ها گفت: وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه و بیکاری و کنترل بخش زیادی از رفتار جوانان توسط عواطف آنها باعث می شود تا جوانان در هنگام اقداماتی همچون اسیدپاشی به نتایج آن فکر نمی کنند. زمانی که پسر امکان ازدواج و تشکیل زندگی را ندارد و دختر تحت فشار خانواده مجبور به ازدواج با فرد دیگری می شود قلیان عواطف در فرد ایجاد شده و عواطف بر منطق پیشی می گیرد و در این زمان یکی از اقدامات انتقام گرفتن از دختر مورد نظر است. لذا باید علت ها را در مسائل فرهنگی و اقتصادی جست وجو و پیش بینی کرد.
وی در این خصوص که آیا می توان اسید را به عنوان سلاح سرد در نظر گرفت، گفت: براساس قانون شما با هر وسیله ایی حتی کیسه پلاستیک یا نایلون مرتکب ضرب و جرح شوید از سلاح سرد استفاده کرده اید چون با یک کیسه نایلون هم می توان فردی را به قتل رساند.
انتهای پیام/
